BORSTLIFTING

Doorhangende borsten (‘ptose’) zijn vaak ontstaan na een belangrijk gewichtsverlies of na één of meerdere zwangerschappen, al dan niet gevolgd door een periode van borstvoeding. Als je nog een kinderwens hebt, verdient het aanbeveling om de borstcorrectie uit te stellen tot na de laatste (geplande).

Een borstlifting verloopt ongeveer volgens hetzelfde principe als bij een borstverkleining: de vorm van de borst wordt verbeterd door enerzijds de tepel opnieuw in een jeugdige of hogere positie te plaatsen, en anderzijds door een hoeveelheid verslapte of doorhangende huid weg te nemen. Dat kan uiteraard niet zonder het insnijden van de huid.

In sommige gevallen zal je bij die borstlifting wat extra volume willen toevoegen. Ofwel omdat je je borsten wat groter wil, of misschien enkel omdat de bovenkant zoveel vulling kwijt is geraakt. Dit kan, tegelijk met de lifting, en ofwel door het toevoegen van een kleine borstprothese, of door het inbrengen van eigen vet (zgn “lipofilling”, lees dit onderwerp elders op de site). Het eerste geeft wat meer stevigheid, het tweede is volledig “bio” door gebruik van je eigen weefsel.

Er bestaan verschillende technieken voor een borstlift. Naargelang van het type borst dat je hebt, zal een bepaalde techniek beter geschikt zijn dan een andere.

Tonnard & Verpaele gebruiken voor borstreductie de techniek van de Canadese chirurge Elizabeth Hall-Findlay. Voor de correctie van een doorgezakte borst (ptose) gebruiken ze meestal de techniek van de Braziliaanse plastisch chirurgen Ruth Graf en Liacyr Ribeiro. Soms worden combinaties van beide technieken gebruikt met uitstekende resultaten en weinig verwikkelingen.

Om de tepel naar boven te verplaatsen is een littekentje rond de tepelhof onvermijdelijk. In enkele gevallen volstaat deze ingreep om het gewenste resultaat te bekomen (figuur 1). Meestal echter moet ook een hoeveelheid huid weggenomen worden aan de onderplooi van de borst. Daardoor ontstaat een litteken dat loopt van de tepelhof naar de onderkant van de borst (figuur 2). Al naargelang van de hoeveelheid huid die moet worden weggenomen, komt hier meestal een kort horizontaal litteken bij, dat in de plooi onderaan de borst loopt (figuur 3) en dus meestal goed verborgen blijft in de BH.

Het is de taak van de plastisch chirurg om de littekens zo te plaatsen dat ze zo weinig mogelijk opvallen. De speciale hechtingstechniek van Tonnard & Verpaele resulteert bijna altijd in een dun en onopvallend lijntje. Bovendien hebben littekens de eigenschap om na verloop van tijd te verbleken en de huidskleur aan te nemen. Daardoor zijn ze na enige tijd alleen nog van heel dichtbij waar te nemen.

Doordat de tepel verplaatst moet worden, kunnen een aantal kleine zenuwen die er naar toe lopen onderbroken raken. De tepelgevoeligheid na een borstverkleining- of lifting kan dan ook tijdelijk verminderd zijn ten opzichte van vóór de operatie. Meestal keert de gevoeligheid van tepel en tepelhof terug na 4 à 6 maand.

Deze ingreep gebeurt onder algemene verdoving en duurt ongeveer 1,5 à 2 uur. Op de wondnaden komt huidlijm en een waterdicht verband dat douchen de komende dagen mogelijk maakt. Je krijgt ook een stevige steunBH die je een 4 tal weken moet dragen. Meestal kan je de dag zelf nog naar huis en zien we jou terug na 6 dagen voor verbandwisseling. Een borstreductie of borstlifting is een weinig pijnlijke ingreep. Enkel bij toevoeging van een borstprothese kan soms enige druk waargenomen worden.
De knoopjes van de (oplosbare) huiddraden worden de tweede week verwijderd.

Controlebezoeken worden gepland 6 weken en 6 maand na de ingreep. Definitief resultaat met herstel van gevoeligheid van tepel en tepelhof, uitrijpen van de littekens duurt klassiek 6 tot 12 maand.